چند روز قبل بود که در قالب اردوی دانشجویی به همراه دانشجویان مرکز تربیت معلم بنت الهدی صدر فردوس عازم سفری چند روزه به استان های کرمان هرمزگان و یزد شدیم .مقصد اول ما کرمان بود یکی از مکان هایی که برای بازدید به آن جا رفتیم کارخانه اتومبیل سازی کرمان موتور بود. این کارخانه خورو های کره ای را مونتاژ می کرد .
در حین بازدید یکی از کارکنان کارخانه به عنوان راهنما بخش های مختلف را به دانشجویان معرفی می کرد و به سوالات آن ها پاسخ می داد. از جمله بخش هایی که دیدیم بخش رنگ آمیزی بود که در حوضچه های رنگ قطعات را قرار می دادند و ....
در این جا به برخی سوالات و پاسخ هایی که برایم جالب بود می پردازم
سوال کردیم چند درصد قطعات این خودرو( در این زمان خودرو ماتیز مونتاژ می شد) داخلی است ؟ پاسخ :فقط لاستیک ها
قیمت تمام شده قطعات یک خودرو ؟ پاسخ: رقم دقیقش یادم نیست ولی بین 2 تا 2.5 میلیون تومان بود.
قیمت فروش : هفت میلیون تومان
جالب است بدانید راهنما گفت همین خودرو را قیمت ۵ میلیون تومان به سوریه صادر می کنیم
سوال:چرا در ایران به این قیمت نمی فروشید؟
پاسخ: ما حاضریم در داخل هم به همین قیمت عرضه کنیم ولی با مخالفت ایران خورو مواجه شدیم و ناچاریم با قیمت بالاتر بفروشیم
شنیدن این پاسخ خیلی شوکه کننده بود.
یک شرکت که سهامی خاص هست و مربوط به بخش خصوص است قطعات خورو را با قیمتی حدود 2.5 میلیون وارد می کند با صد درصد سود به قیمت ۵ میلیون تومان صادر می کند ولی به او اجازه نمی دهند در داخل به همین قیمت عرضه کند و به ناچار ۲ میلیون تومان ناقابل دیگر هم برای مصرف کننده داخلی روی قیمتش می کشد.
بعید می دانم مالیاتی هم از این شرکت با درآمد چند صد درصدی که سهامداران آن از بزرگان و منصب داران هستند دریافت شود.
حالا بهتر متوجه می شویم چگونه کسانی در این کشور ره چند صد ساله را یک شبه طی می کنند و با درآمدهای نجومی شان بر تمامی عرصه های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی جامعه پنجه می اندازند.
